Dhia Rindukan Abah

Sabtu baru ni abah kena pi Kuala Lipis, Pahang. Lama jugalah kali ni abah pi dalam 5 hari. Dah lama abah tak tinggal kita banyak hari kan. Abah jadi guru pengiring untuk bawa budak-budak pengakap. Start malam sabtu tu Dhia tak boleh tidur sangat, sejam sekali dhia bangun. Mulanya ibu tak perasan sangat kata dhia teringatkan abah. Malam semalam dengan malam kelmarin pun dia macam tu juga, sejam sekali bangun merengek. Kalau tidak sebelum ni tak pun. Ibu risau juga takut dhia tak sihat, tapi tak ada apa-apa pun. Dhia mesti teringat kat abah, maklumlah sebelum ni nak tidur ja mesti panjat abah dulu main-main dengan abah, alih-alih dua tiga malam ni tengok ada abang long dengan abng ngah ja. Pastu pagi tadi ibu pun ceritalah dekat Cik Pah jiran kita yang mengasuh dhia sekarang ni. Cik Pah kata mungkin dhia teringat kat abah kot sebab banyak hari dia tak nampak abah. Rasanya yalah. Ibu pun tak teringat nak suruh abah tinggalkan baju abah yang tak pakai lagi tuk buat selimut dhia. Lepas ni kalau abah tinggal kita banyak hari bolehlah ibu suruh abah tinggal baju abah.